Uit vrije keus komen mondige mensen samen in een solidariteitsgemeenschap. Deze gemeenschap vormt een sociaal kader waarbinnen mensen hun sociale betrokkenheid kunnen voeden en beleven.

De gemeenschap respecteert de individuele verschillen en de soevereiniteit van ieder mens en beschermt zijn of haar privacy. Ieder mens erkent de doelstellingen van de gemeenschap en draagt, met een oplettende belangstelling voor zijn medemensen, bij tot de verwezenlijking ervan.
Het doel van gemeenschapsvorming is:

• bevorderen van de sociale zekerheid en
• verbeteren van de levensomstandigheden in menselijke gemeenschappen.

Wanneer de ene mens nader tot de ander komt, belangstelling voor hem of haar krijgt, ontstaat uit deze nabijheid een besef van saamhorigheid. In het openstellen voor elkaar groeit het onderling vertrouwen en wordt het mogelijk om over noodsituaties te praten of deze waar te nemen en ze samen het hoofd te bieden. Een vertrouwensvolle menselijke omgeving versterkt de moed om je eigen pad te lopen.

De kracht van een gemeenschap wordt afgemeten aan het welzijn van de zwakkeren en behoeftigen. De gemeenschap helpt waar de mens aangeeft hulp nodig te hebben en geeft wat de mens niet zelf kan doen. De gemeenschap doet niets anders dan wat elk individueel lid heeft helpen beslissen.
Dit vereist regelmatige ontmoetingen van mens tot mens en onderling overleg. De gemeenschappen zijn zo gevormd (klein en lokaal) dat iedereen elkaar goed genoeg leert kennen. Dit geldt ook voor gemeenschappen die regionaal verenigd zijn.

Noodhulp bestaat uit medeleven, hulp en vrijwillige bijdragen. Het gevoel van veiligheid komt voort uit het vertrouwen van de individuele mens in de gemeenschap die hem/haar helpen kan (niet via verzekeringen).
Mensen zijn er om elkaar te helpen als zij daarom vragen. Als je de hulp van een ander nodig hebt in noodzakelijke, maar voor jou onoverkomelijke zaken, moet je een beroep op hem/haar kunnen doen. Dat is een goed werelds gebruik, en heeft niets met bedelen te maken.

De belangrijkste levensvoorwaarde is gezondheid. Artabana maakt onderscheid tussen individuele, persoonlijke gezondheid en algemene volksgezondheid en handhaaft een gedifferentieerde benadering op beide levensgebieden:

De Artabana gemeenschappen scheppen de juridische en economische voorwaarden die individuele en persoonlijke gezondheidszorg mogelijk maken, evenals de vrije keuze en realisatie van een individuele pad naar herstel.
In detail:

• De erkenning van het individu en zijn uniciteit, dat wil zeggen dat ieder mens op een eigen manier ziek wordt en zijn/haar eigen weg naar herstel nodig heeft.
• Ziekte is een uitdrukking van het lot in iemands persoonlijke leven. De gemeenschap onthoudt zich van oordelen en het geven van ongevraagd advies over de ziektesituatie van de individuele mens.
• Vrije keuze van therapeutische instellingen, behandelmethoden en behandelaars bij ziekte.
• Vrijwillige financiële ondersteuning om zo mogelijk toegang te krijgen tot de gekozen behandelmethoden.
• De mogelijkheid dat vrije, individuele economische afspraken gemaakt kunnen worden tussen patiënt en therapeut (of de therapeutische instelling).

Artabana gemeenschappen werken aan bewustwording ter bevordering van de eigen gezondheid en de algemene volksgezondheid. Dit omvat het behouden en creëren van een gezonde leefomgeving en gezonde sociale vormen van menselijk samenleven.
Zij geven dit vorm, ondersteunen en voeren dit uit met economische middelen op basis van democratische besluitvormingsprocessen.

Morele waarden:

De waarden in de Artabana gemeenschappen zijn erop gericht het respect voor de persoonlijkheid van de ander en diens gelijkwaardigheid als medemens in het dagelijks leven zichtbaar te maken, en zijn persoonlijke vrijheden te waarborgen.
De basis is de wederzijdse erkenning van de ander in zijn/haar uniciteit, persoonlijke beslissingen en manier van leven. Gemeenschapsvorming komt tot stand door ontmoetingen. De gemeenschap geeft zichzelf een vorm, die berust op vrije afspraken van de leden onder elkaar.

De leden van Artabana nemen beslissingen op basis van overeenstemming en eendracht en zien ervan af extern recht toe te passen in hun interne rechtsleven. Als een eenstemmig besluit niet mogelijk is, moet ervoor worden gezorgd dat de minderheid wordt gehoord en zo het besluit van de meerderheid kan steunen.

Artabana’s arbitrage commissie is gekozen om eventuele geschillen te behandelen. Arbitrage moet hier worden opgevat als een hulpmiddel om overeenstemming te bereiken.

Er wordt een maximum aan democratische vrijheid gerealiseerd: vrijheid betekent vorm te geven aan gevraagde hulp en samen te werken aan de ontwikkeling en het leven van de gemeenschap. Daarnaast zijn er stem-, verkiezings- en inzagerechten, privacybescherming en gegevensbescherming.
De administratie moet zo mager zijn en door zoveel schouders worden gedragen dat kosteloze zelfadministratie mogelijk zal zijn.

Lidmaatschap van een Artabana gemeenschap wordt mogelijk als de aanvrager erkent dat haar missie voor hem/haar geldig is. Artabana gemeenschappen worden gevormd op lokaal niveau. Deze voegen zich uit vrije wil samen met andere lokale gemeenschappen om regionale solidariteitsgemeenschappen te vormen. De lokale en regionale Artabana gemeenschappen steunen de landelijke Artabana beweging.

Economisch leven:

De economische activiteiten dienen het vormen van sociaal nuttige geldstromen. De fundamentele kracht van Artabana’s economisch leven is de wil van het individu om te geven aan anderen die het nodig hebben of die het niet zo goed doen als zij (intentieverklaring / bijdragebelofte). De Artabana gemeenschappen zijn solidariteitsgemeenschappen voor mensen die in tegenspoed of ziekte komen te verkeren.
De leden hebben de mogelijkheid om de economische betrekkingen met therapeuten en/of zorginstellingen onafhankelijk te regelen. Het individuele lid bepaalt zijn of haar reguliere of eenmalige, bindende bijdragen in de vorm van giften op basis van de waarde en het belang dat hij hecht aan gezondheid, in overeenstemming met zijn/haar persoonlijke mogelijkheden en middelen. De giften gaan rechtstreeks naar de persoon in nood of vullen desolidariteitskas van de gemeenschap.
De gemeenschappen beslissen samen over de besteding van het geld in de groepskas en in het regiofonds. Deze kunnen als volgt worden gebruikt:

• voor ziektekosten of het in stand houden van de gezondheid tot een bepaald percentage van de solidariteitsbijdrage van het individuele lid op eigen verantwoordelijkheid. Dit betekent dat Artabana leden zichzelf betalen.
• door de gemeenschap als hulp in noodsituaties in de vorm van giften of leningen aan hun lokale leden of leden van andere lokale groepen.

Gemeenschapshulp komt naar voren wanneer het getroffen individu iets mist dat nodig is en dat hij niet alleen kan opbrengen. Hiervoor vraagt ​​hij zelf om hulp, of de gemeenschap neemt hiertoe het initiatief.

Het doel van gemeenschapshulp is altijd het verlichten van een specifieke, individuele noodsituatie. Artabana gemeenschappen hebben geen dienstencatalogus die een uitkeringsverplichting inhoudt, doen niet aan terugbetalingen, facturen en/of premies.

Noodsituaties die de mogelijkheden van de lokale en regionale gemeenschap te boven gaan, kunnen op verzoek worden ondersteund door het landelijk solidariteitsfonds (noodfonds) en in een uiterst geval kan een verzoek om bijdrage gericht worden aan Artabana Duitsland.